Grupowanie (Clustering)

Czym jest grupowanie?

Grupowanie (ang. clustering) to technika eksploracji danych, która polega na podziale zbioru danych na grupy (klastry) na podstawie ich podobieństw. Obiekty w tym samym klastrze są do siebie bardziej podobne niż do obiektów w innych klastrach. Grupowanie jest formą uczenia nienadzorowanego, ponieważ dane nie posiadają przypisanych etykiet klas.

Kluczowe cechy grupowania:

  1. Podobieństwo obiektów:

    • Grupowanie opiera się na miarach podobieństwa (np. odległość euklidesowa, Manhattan, kosinusowa).
  2. Uczenie nienadzorowane:

    • Proces grupowania nie wymaga wstępnych informacji o klasach ani etykietach.
  3. Odkrywanie struktur w danych:

    • Grupowanie pozwala na identyfikację ukrytych wzorców i relacji w danych.
  4. Wszechstronność:

    • Może być stosowane do różnych rodzajów danych, od numerycznych po kategoryczne.

Przykłady zastosowań:

Popularne algorytmy grupowania:

  1. K-means:

    • Algorytm grupujący, który dzieli dane na \(k\) klastrów poprzez iteracyjne przypisywanie punktów do najbliższych centroidów i aktualizowanie ich pozycji.
  2. Grupowanie hierarchiczne:

    • Tworzy hierarchię klastrów w postaci dendrogramu, co pozwala na analizę danych na różnych poziomach szczegółowości.
  3. DBSCAN (Density-Based Spatial Clustering of Applications with Noise):

    • Algorytm oparty na gęstości, który identyfikuje klastry jako obszary o wysokiej gęstości punktów, ignorując punkty odstające.
  4. Gaussian Mixture Models (GMM):

    • Probabilistyczny model grupowania, który zakłada, że dane są generowane z mieszanki kilku rozkładów Gaussa, umożliwiając modelowanie klastrów o różnych kształtach.

Zalety grupowania:

Ograniczenia grupowania:

Grupowanie to kluczowa technika eksploracji danych, otwierająca możliwości odkrywania ukrytych struktur i zależności w danych. W kolejnych podstronach omówione zostaną szczegóły działania najpopularniejszych algorytmów.